فركانس شبكه های استانی

"اینجا اصفهان است". این جمله در ساعت 4 بعد از ظهر بیستم دیماه 1328 بر زبان گوینده جاری شد و در فضای اصفهان طنین انداز گشت. بسیاری از مردم از رادیوی همسایه و یا رادیوی قهوه خانه و مغازه ها برنامه رادیویی شهر خود را شنیدند. از آن روز به بعد نصف جهان دارای یک فرستنده اختصاصی   و یا به عبارت دیگر رادیو اصفهان شد.
استودیوی پخش بسیار کوچک در ابعاد   در محل کنونی موزه علوم طبیعی فعلی واقع در خیابان استانداری که در آن زمان متعلق به باشگاه افسران بود، عصرها یک ساعت برنامه رادیویی پخش می کرد. بعدها ساعات برنامه به دو ساعت افزایش یافت.
در سال 1333 محل استودیوی رادیو به لحاظ مسائل آن زمان از داخل شهر به سربازخانه فرح آباد انتقال یافت و متعاقباً در مردادماه 1334 به محل استقرار بیسیم های مخابراتی پست و تلگراف و تلفن (جنب سینما قدس فعلی) منتقل شد.
به جز مرحوم رضا ارحام صدر به عنوان اولین گوینده رادیو اصفهان، افراد دیگری نیز چون حسین توصیفیان، حسین خاتم ساز، آذر پژوهش و پریچهر استراک به سلک گویندگان آن روز رادیو درآمدند. همچنین نخستین تهیه کننده رادیویی آن زمان که دوره تخصصی را در تهران گذراند و به تهیه و تنظیم برنامه های رادیویی اصفهان پرداخت، حسین غزالی نام داشت.
در سال 1337 با نصب یک فرستنده یک کیلو واتی موج متوسط در خیابان بی سیم پخش برنامه های رادیوی اصفهان ابتدا به 4 ساعت و سپس به 6 ساعت افزایش یافت. در سال 1341 ساختمان جدید انتشارات و رادیو در خیابان ابوذر کنونی مورد بهره برداری قرار گرفت. در این ساختمان یک استودیو برای پخش و دو استودیو برای ضبط برنامه ها به وجود آمد، که به جدیدترین تجهیزات روز مجهز بودند. همزمان با افتتاح استودیوهای جدید فرستنده 10 کیلو واتی در خیابان بی سیم راه اندازی و تولید برنامه ها به 16 ساعت در روز افزایش یافت.
در سال 1350 ساختمان مرکز پخش رادیو و تلوزیون در محل فعلی بلوار سعدی مورد بهره برداری قرار گرفت. رادیو تلویزیون در هم ادغام شده و محل پخش برنامه های رادیویی دراین محل قرار گرفت پخش برنامه های رادیو از این تاریخ به 18 ساعت در روز و سپس با احتساب تقویت شبکه سراسری 24 ساعته شد.

از ۶بهمن سال 13۵۲ دو فرستنده اف – ام هر یک به قدرت یک کیلو واقت در اصفهان آغاز به کار کرد که یکی صدای اصلی فیلمهای تلویزیونی و دیگری برنامه دوم رادیو را تقویت می کردند.
در آن سال آرشیو شامل ۱۲۰۰۰حلقه نوار رادیویی بود که ۷۰درصد آن موسیقیهای مختلف و بقیه را برنامه های گوناگون تولیدی و محلی تشکیل می دادند. در سال ۱۳۵۵مجموعا ۲۰ درصد از برنامه ها در مرکز تهیه و پخش می شد و ۸۰ درصد دیگر گزینش از برنامه های شبکه سراسری صدای ایران بود که بوسیله این مرکز تقویت می گردید.
ساعت 17 روز چهارم آبانماه ۱۳۵۰تلویزیون مرکز اصفهان در محل پخش فعلی در کرانه جنوبی زاینده رود ابتدای بوستان سعدی فعلی آغاز به کار کرد و صدا و تصویر اصفهان به خانه های مردم این شهر راه یافت. پیش از این مردم اصفهان، از طریق یک دستگاه گیرنده و یک خط مایکروویو اختصاصی و یک فرستنده ۵۰ وات از طریق ارتفاعات کرکس از برنامه های شبکه استفاده می کردند. از سال ۱۳۵۰نیز با نصب یک رله در ارتفاعات کوه پنجه، واقع در جنوب غربی اصفهان، صنعت ذوب آهن و پولاد شهر و شهرهای اطراف آن منطقه زیر پوشش امواج تلویزیونی قرار گرفت.
با گشایش محل ساختمان مرکز اصفهان در کنار پل فلزی و بهره گیری از یک خط ماکروویو اختصاصی برنامه شبکه به طریق مطلوب تری تقویت شد و با امکانات مختصری که در این مرکز وجود داشت، برنامه‌هایی شامل اخبار، رویدادهای استان و تعدادی برنامه های گوناگون هنری، فرهنگی، علمی، موسیقی محلی تولید و پخش گردید. به موازات این امر کار گسترش شبکه نیز در استان آغاز شد.
در سال ۱۳۵۲برنامه دوم تلویزیونی ملی ایران , یکسال زودتر از برنامه پیش بینی شده از طریق ارتفاعات کرکس ( همان تجهیزات قبلی شبکه اول ) به اصفهان رسید و از سال ۱۳۵۳این شبکه از طریق خط مایکروویو شرکت ملی نفت ایران تقویت شد که کیفیت مطلوبتری داشت.
در سال ۱۳۵۵مجموعاً مرکز اصفهان ۱۸۷ساعت تولید محلی داشته است. در همین سال، فرستنده‌های پرقدرت تلویزیونی که در ارتفاعات صعب العبور مارشینان واقع در شمال شرقی اصفهان نصب شده بود آماده بهره برداری گردید. فرستنده های مذکور هر یک به قدرت دو کیلووات و چهارصد کیلووات تشعشع , کارخود را آغاز کردند و روی کانالها ۱۱و ۵به تقویت برنامه های شبکه اول ودوم پرداختند.شبکه تلویزیونی مرکز اصفهان در تاریخ 29/5/1375 با حضور ریاست جمهوری وقت حضرت ایت ا... رفسنجانی و ریاست محترم وقت سازمان و جمعی از مسئولین و مقامات کشوری و استانی افتتاح شد